Ek het so paar weke terug die opmerking gemaak dat kerkmusiek ook lekker moet wees – ek het nogal redelik reaksie gekry hieroor.  ’n Paar baie ernstige mense het vir my laat weet dat ‘lekker’ nie ’n norm kan wees wanneer dit by aanbidding kom nie. Ek het so bietjie verder gaan dink daaroor en opgelees en onder andere afgekom op ’n blog van TJ Miller – hy is Pastor of Worship Arts by die Walloon Lake Community Church, in Michigan in die VSA. Die blog is getiteld “Why we sing” – hoekom sing ons enigsins in die Kerk, hoekom sing ons in die samekomste van gelowiges, in Bybelstudiegroepe, op jeugkampe.   Hy sê:  Ons sing WANT:   Ons geniet dit om te sing.  Dis lekker.  Musiek is ’n deel van ons lewe en dit is ’n manier om ons hart teenoor God uit te druk en om ons verhouding met die Here te ondersoek.  Ons sing want dis goed vir ons.  MAAR disnie hoekom ons sing nie.   Hy sê:  Ons sing WANT: Ons sang ‘connect’ ons met mekaar.  Dis iets wat ons tydens ’n erediens sáám kan doen.  Dis ’n belangrike deel van die gom van wat ons aanmekaar laat vashou.  Dis deel van ons identiteit en dis deel van ons verhouding met mekaar.  Dink maar aan ’n kerk soos Hillsongs wat bekend geword het, wêreldwyd, juis vir hulle musiek.  MAAR dis nie hoekom ons in die eerste plek sing nie.   Hy sê:  Ons sing WANT:   Sang is ’n manier om die Here te dien.  Ons eer Hom wanneer ons ons deeltjie doen om ’n ruimte te skep, ’n geleentheid te skep, ’n uitnodiging te rig, waarin mense die Koning kan aanbid. Ons eer Hom deur ons trots eenkant toe te skuif – onsself weerloos te stel deur ons harte oop te maak, sodat ander kan sien hoe ons in die openbaar met die Here kontak maak.  MAAR dis nie hoekom ons in die eerste plek sing nie.   Hy sê:  Ons sing WANT:   Sang maak ’n impak op ons verstand.  Die lirieke, die teks van liedere, is ‘teaching’, dis dogma, Bybelse waarhede wat ons iets van God leer.  Liedere versterk Bybelse waardes en is deel van die proses om ons gedagtes te vernuwe.  Liedere help ons om die fokus weg te skuif van...